Szacuje się, że 98% populacji jest nosicielami co najmniej jednego rodzaju pasożyta. Objawami posiadania pasożytów mogą być:
- Alergie, pokrzywki, bóle brzucha, brak apetytu, bóle głowy, zawroty w głowie, wymioty, nudności, chroniczne zmęczenie, utrata masy ciała lub duża nadwaga, zapalenia mięśni, zwyrodnienie mięśni i zanik, nabyte wady serca, guzy tarczycy, zanik wzroku, bóle głowy ciągnące się latami, uszkodzenie układu nerwowego, odruchy wymiotne, choroby śluzówek, kości, narządów, anemia, niedotlenienie, wysoki cholesterol, żylaki, trombocytopenia, pieniste stolce, choroby onkologiczne, krwawienia jelita grubego, zapalenie śluzówki jelita grubego, zapalenie jelita cienkiego, zapalenie pęcherzyka żółciowego, obrzmienia, nadżerki, polipy, wrzody, bladość skóry, osłabienie mięśni.
Poniżej przedstawiono pasożyty, które występują w ciele człowieka najczęściej:
Glista Ludzka (Ascaris) szacuje się że około 96% populacji posiada glistę ludzką. Posiadanie i nie leczenie tego pasożyta może prowadzić do następujących objawów:
- Zawroty głowy, bóle brzucha, drgawki, kaszel, podwyższona temperatura, pokrzywka, ślinotok, spadek apetytu, bóle głowy, nocne ataki lęku, zgrzytanie zębami (bruskizm), zapalenie oskrzeli, kaszel, duszności astmatyczne, zapalenie płuc, zawał, niedokrwistość, infekcje dróg oddechowych, zapalenia ropne w drogach żółciowych, ropień wątroby, zapalenie otrzewnej, posocznica, zapalenie trzustki, zapalenie wyrostka, zaburzenia jelitowo-żołądkowe, zaburzenia psychiki, choroby nerwowe, spadek apetytu, mdłości, wymioty, bóle brzucha, ślinotok, zawroty głowy, rozdrażnienie, tiki nerwowe, napady epilepsji, choroby organów oddechowych, niestrawność (dyspepsja), myśli samobójcze, przeziębienia, tiki nerwowe, długotrwałe choroby płuc.
Zakażenie glistą u ludzi następuje po przez spożycie jaj pasożyta, które znajdują się na zanieczyszczonych pokarmach, lub przez brak mycia regularnego rąk.
Larwy wylęgają się w jelicie po czym przedostają się przez ścianę jelita do płuc, (czasem może to spowodować zapalenie płuc lub różnego rodzaju dyskomfort). Po około 10 dniach larwy przechodzą z dróg oddechowych do przewodu pokarmowego, po czym dojrzałe osobniki składają jaja. Glisty osiągają rozmiar od 15 do 40 cm, żyją 1 do 2 lat w jelicie cienkim, dziennie samica może produkować do 200 tys. jaj.
Owsiki i nicienie żyją w jelicie grubym i kątnicy. Do najczęstszych objawów posiadania owsików w naszym organizmie zaliczamy:
- Lęk, migrena, swędzenie odbytu, u dziewczynek „gryzienie” w okolicy narządów płciowych, moczenie nocne, rozregulowanie układu nerwowego, depresja, rozdrażnienie, kaszowate stolce, zapalenie wyrostka, bóle głowy, bezsenność, zwiększone zmęczenie umysłowe i fizyczne, neurastenia.
W przeciwieństwie do wielu innych pasożytów jelitowych, owsiki zazwyczaj nie dostają się do krwiobiegu lub innych narządów oprócz jelit. Robak ten występuje w każdej grupie społeczno-ekonomicznej, jednak najłatwiej jest zarazić się w miejscach publicznych takich jak przedszkola, szkoły, szpitale. Owsiki najczęściej spotykamy u dzieci, mierzą one od 2 do 13 milimetrów. Szacuje się że do 80% dzieci między 2 a 10 rokiem życia posiada owsiki. Dzieci są bardziej narażone na zakażenie niż dorośli ponieważ nie mają jeszcze wyrobionego nawyku mycia rąk. Dorosłe owsiki zamieszkują jelito ślepe i inne części jelita cienkiego i grubego. Samica owsika pełza nocą w dół jelita grubego i przechodzi do odbytu aby złożyć tam jaja, dlatego możemy znaleźć czasami owsiki w porannym stolcu. Jedna samica może złożyć 15 000 jaj którymi można zakazić się natychmiast lub w ciągu kilku godzin.Tym pasożytem można się zarazić przez skażoną żywność wodę, a nawet kurzem w domu. Dzieci mogą łatwo zarazić całą rodzinę przez wannę, sedes i pościel. Jaja są łatwo transportowane przez prądy powietrza przez co można je często znaleźć w każdym pomieszczeniu w domu; na pościeli, ubraniach, ścianach i dywanach. Można łatwo narazić się na reinfekcję nosząc te same ubrania śpiąc z zainfekowaną osobą jak również przebywanie z zainfekowanymi zwierzętami. Jeżeli jedna osoba w rodzinie ma owsiki zazwyczaj są one znajdowane u pozostałych członków rodziny.
Tasiemiec nieuzbrojony to pasożyt bytujący w organizmach człowieka i bydła, przy czym rozmnaża się tylko w ciele człowieka. Tasiemiec bytuje w jelicie cienkim, może osiągać długość nawet do 12 metrów. Do zarażenia tasiemcem nieuzbrojonym dochodzi przez spożycie zainfekowanego mięsa – larwy przedostają się do przewodu pokarmowego człowieka. W jelicie cienkim rozpoczynają dalszy rozwój. Tasiemiec może żyć tak długo, jak długo żyje jego żywiciel.
Objawy, które powinny nas zaniepokoić to przede wszystkim zaburzenia trawienne, w tym nudności, brak apetytu lub wilczy głód, utrata wagi oraz bóle głowy.
Tasiemiec uzbrojony różni się od budowy tasiemca nieuzbrojonego tym, że posiada on haczyki, które ułatwiają mu bytowanie na ścianach jelita cienkiego.
Objawami obecności tasiemca uzbrojonego są:
- osłabienie, bóle brzucha, wymioty, nudności.
Jeśli pasożyt zagnieździł inne narządy niż te wchodzące w skład przewodu pokarmowego, objawy bytowania będą zależały od jego lokalizacji. Np. jeśli tasiemiec ulokuje się w mózgu, to objawami mogą być:
- uporczywe bóle głowy, padaczka i inne objawy występujące jak przy guzach mózgu, zaburzenia widzenia lub zniekształcenia oka w razie umiejscowienia się wągra w gałce ocznej, hipereozynofilię. Jeśli w innych miejscach można zauważyć: Zapalenia mięśni, zwyrodnienie mięśni i zanik, nabyte wady serca, guzy tarczycy, uszkodzenie układu nerwowego, odruchy wymiotne.
Tasiemiec bąblowcowy jest szczególnie niebezpieczny. Jego jaja łatwo mogą dostać się do naszego organizmu, a larwy są bardzo trudne do usunięcia. Człowiek jest ich przypadkowym żywicielem pośrednim. W ludzkim organizmie rozwijają się tylko larwy tych pasożytów. Dorosły pasożyt wytwarza jaja, które są wydalane z kałem zarażonych zwierząt. Po przeniknięciu jaj do organizmu człowieka wylęgają się z nich larwy, które pokonują barierę jelita i trafiają do dobrze ukrwionych organów – wątroby, płuc, nerek, śledziony, ale też mózgu i kości. W zarażonym narządzie larwa przekształca się w torbiel, tak zwany „bąbel” (w przypadku bąblowicy jednojamowej) lub doprowadza do zmiany przypominającej guza nowotworowego (w przypadku bąblowicy wielojamowej). Pasożyt rośnie powoli, w tempie około centymetra na rok. Dlatego pierwsze symptomy zakażenia mogą pojawić się dopiero po kilku, a nawet kilkunastu latach.
Objawy Tasiemieca bąblowcowego to
- problemy z krwiobiegiem, przytłumienie funkcji wszystkich organów, co może prowadzić nawet do śmierci, schizofrenia, ukłucia zależnie od lokalizacji, ucisk na narządy w okolicach bąbla.
Lambia (Lamblioza)
Na Lambliozę cierpi większość przedszkolaków. Do zakażenia dochodzi drogą pokarmową poprzez zanieczyszczone jedzenie, wodę, czy jedzenie bez wcześniejszego umycia rąk. Jaja Lambi są odporne na chlorowaną wodę tak więc możemy zakazić się nawet na basenie.
Do podstawowych objawów posiadania tego pasożyta jest:
- silny ból brzucha (2-3 razy dziennie, objawy mogą ustawać na jakiś czas po czym powracać) sińce pod oczami, rozdrażnienie. Pozostałe objawy lub choroby są następujące: Bóle w górnej części brzucha, bóle w okolicy pępka, burczenie i rozdęcie żołądka, przelewania, zatwardzenia na przemian z biegunkami, zapalenie dwunastnicy, trzustki, jelita cienkiego, pęcherzyka żółciowego, dystonia wegetatywna i naczyniowa, anemia, zapalenie wątroby, zapalenie trzustki, reakcje alergiczne, ból w stawach, swędzenie skóry, pokrzywka, objawy febry, zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie jelita cienkiego, ból pod żebrami z prawej strony, niedokwaśność soku żołądkowego, arytmia, atopowe zapalenie skóry, nadczynność tarczycy, potliwość, drżenie palców, zdarzająca się utrata świadomości, obniżenie kwasowości, krótkookresowe podwyższenia temperatury, bóle w dołku podsercowym, zgaga, nieprzyjemny smak w ustach, kolka wątrobowa, wymioty żółcią, szybkie męczenie, ciągłe zmęczenie, rozdrażnienie, apatia, płaczliwość, kołatanie serca, zwolnienie rozwoju u dzieci, zaburzenia przemiany materii, chudnięcie, hipotonia.